Home is where your heart is...

Κάποτε μέσα σε ένα ταξί, ένας ταρίφας μου έλεγε ότι τα περισσότερα χρόνια της ζωής του, όταν παντρεύτηκε κι έκανε παιδιά, τα έζησε μέσα σε ένα ισόγειο δυαράκι στην Καλλιθέα με έξοδο στον ακάλυπτο, όπου όπως μου έλεγε, ψήνανε και μαζεύονταν οι φίλοι τους... "Εκεί κάναμε τα καλύτερα γλέντια της ζωής μας", μου είπε... Κάποτε κατάφερε να αγοράσει δικό του σπίτι, μεγάλο, καινούργιο αλλά τα παιδιά του είχαν πια μεγαλώσει και είχαν φύγει από το σπίτι για να σπουδάσουν... Τα γλέντια σταματήσανε γιατί τα χρόνια πέρασαν και γέρασε κι αυτός και οι φίλοι του και όπως μου έλεγε, "Μείναμε εγώ κι η γυναίκα μου να κοιτιόμαστε μέσα σε ένα άδειο σπίτι"... 

Στο πρώτο σπίτι που μείναμε μαζί με την Μ. θυμάμαι το πρώτο φιλί που δώσαμε όταν μείναμε μόνοι μας μέσα στο σπίτι με το κλειδί στο χέρι πια, χωρίς έπιπλα, με τις φωνές μας να κάνουν αντίλαλο... Εκεί γεννήθηκε ο Σ. μου, περπάτησε, μεγάλωσε... Δεν θα ξεχάσω ποτέ την μέρα που φύγαμε από εκεί, που ξαναείδα το σπίτι άδειο και έρημο...

Στο δεύτερο σπίτι που μείναμε και μένουμε ακόμα, γεννήθηκε ο Θ. μου, περάσαμε και περνάμε υπέροχα και από τα δύσκολα που περάσαμε βγήκαμε ζωντανοί και όρθιοι...

Ξέρω ότι η ζωή μου επιφυλάσσει ακόμα πολλές εκπλήξεις, εμπειρίες, χαρές και λύπες αλλά δυσκολεύομαι να φανταστώ εμένα και την οικογένειά μου να αλλάζουμε ξανά σπίτι, να ζούμε κάπου αλλού, έστω και αν μιλάμε για δικό μας σπίτι...

Σπίτι δεν είναι τέσσερις τοίχοι και μια σκεπή, σπίτι είναι εκεί που είναι οι αναμνήσεις σου... Στα αγγλικά υπάρχει η έκφραση "Home is where your heart is"  και είναι απόλυτα σωστή...