This and that...

Τα πόδια μου πονάνε και η μέση μου έχει "ανοίξει"... Τα Σαββατοκύριακα όταν δεν δουλεύω 18-άωρες βάρδιες κάνω συναρμολογήσεις επίπλων και μετακομίσεις... Έρχεται βλέπεις κι άλλο μπεμπάκι και ετοιμάζουμε το σπίτι... Νέο δωμάτιο στον μεγάλο, ετοιμασίες για τον/την μικρό/ή... Έπιπλα που μεταφέρονται, ρούχα και παιχνιδάκια που πλένονται και ετοιμάζονται... Πόσο τυχερό είναι το πρώτο παιδί... Όλα αυτά όταν γίνονται την πρώτη φορά έχουν μια διαφορετική αίγλη, αποκτούν ξεχωριστή θέση στις αναμνήσεις του γονιού... Στα επόμενα παιδιά όλα αυτά γίνονται λίγο μηχανικά, been there done that φάση...

Έχω να ποστάρω πάνω από 10 μέρες... Συμβαίνουν διάφορα γύρω μας, στην κοινωνία, τόσα πολλά που δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω... γι' αυτό λέω να μην σχολιάσω τίποτα... Περνάω την κάθε μέρα όπως έρχεται και δεν πολυ κάνω σχέδια διότι ότι σχέδια έκανα τελευταία δεν μου βγήκαν... Ξέρεις τι λένε, όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελά.... Ενίοτε κάνει και κωλοδάχτυλα θα πρόσθετα εγώ...

Αυτό το φθινόπωρο θα το θυμάμαι για πολύ καιρό, για την κούραση, το άγχος και την αγωνία που με κέρασε... Υπάρχουν σκηνικά μέσα σε αυτό το διάστημα που πραγματικά πιστεύω ότι έχασα κάποια χρόνια από τη ζωή μου, όπως λέγεται...

Αυτό θα έπρεπε να το έχω γράψει εδώ και καιρό αλλά ποτέ δεν είναι αργά... Τα τελευταία χρόνια και ειδικά τα 2 τελευταία, έχουμε καταφέρει με τον πατέρα μου να οικοδομήσουμε μια σχέση πέρα από τις τυπικότητες πατέρα γιου... Η δυσλειτουργική σχέση που είχαμε για πάρα πολλά χρόνια λόγω των κλειστών  και δειλών συναισθηματικά χαρακτήρων και των δυο μας έχει αλλάξει σε μια σχέση ουσιαστική και ζεστή και θέλω να του πω και από εδώ ότι τον ευχαριστώ πολύ που στέκεται δίπλα μου...

Τον τελευταίο καιρό όταν βρίσκω λίγο χρόνο, τον περνάω στο Codeacademy ... Βρίσκω λόγους να αγαπώ αυτό που κάνω μαθαίνοντας νέα πράγματα που δεν περιορίζονται από την μονοτονία της καθημερινής μου εργασίας και προσπαθώ να αποκτήσω όσο υψηλότερο σκορ μπορώ... :)