Κυριακή, κοντή γιορτή...

Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό, αυτή την στιγμή εμφανίζονται δυο πιθανοί πόλοι εξουσίας που θα οδηγήσουν σε κυβέρνηση μετά της εκλογές της 17ης Ιουνίου... 

Ο ένας πόλος εξουσίας είναι αυτός που συμπυκνώνει όλο το παλαιοκομματικό σύστημα το οποίο κυβέρνησε και κατέστρεψε την χώρα από το 1974 και μετά... Είναι ο πόλος εκείνος που έχει την αμέριστη συμπαράσταση των ΜΜΕ, ΕΕ και ΔΝΤ, εκείνος που φλόμωσε στα ψέματα τον Έλληνα για αδιαπραγμάτευτα μνημόνια πριν από τις 6 Μαΐου και με σημαία την επαναδιαπραγμάτευση από τις 6 Μαΐου και μετά... Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που εγγυούνται την συνέχιση της ίδιας αποτυχημένης συνταγής, που εγγυούνται ότι κανένας μα κανένας υπεύθυνος δεν θα λογοδοτήσει ποτέ για τις πράξεις του, οι άνθρωποι που φλερτάρουν ξεδιάντροπα με τον φασισμό παίζοντας με το αίσθημα φόβου και ανασφάλειας του πολίτη που αυτοί καλλιέργησαν με την πολιτική τους...

Ο άλλος πόλος εξουσίας είναι αυτός που έχει ως πυρήνα την Αριστερά, για πρώτη φορά στην ιστορία της... Μια Αριστερά που δεν έχει κυβερνήσει αλλά έχει μια σειρά προτάσεων που αφορούν τόσο την κατάργηση ή έστω την ριζική τροποποίηση της πολιτικής των μνημονίων, που αφορούν την αποκατάσταση των αδικιών που έχουν γίνει, την απόδοση ευθυνών στους υπευθύνους της δυστυχίας του ελληνικού λαού, την κατάργηση των προκλητικών προνομίων των υψηλά ιστάμενων, την αποκατάσταση της σχέσης πολίτη και πολιτείας, μια Αριστερά που αντιμετωπίζει πυρά ομαδόν από δεξιά και αριστερά της και από το σύνολο των ΜΜΕ...

Η μία λύση είναι δοκιμασμένη και σίγουρα αποτυχημένη... Η άλλη λύση, δεν έχει δοκιμαστεί, εμπεριέχει ρίσκο αλλά είναι μια ζαριά που μπορεί να κάτσει, που πρέπει να κάτσει για να μην διαλυθεί πλήρως η ήδη αποσυντιθεμένη ελληνική κοινωνία...

Εγώ την επιλογή μου την έχω κάνει για τους λόγους που προανέφερα και για άλλους που αφορούν την προσωπική μου θεώρηση των πραγμάτων...

Σκεφτείτε όλοι καλά πριν σταθείτε μπροστά στην κάλπη την Κυριακή...