Μακρύ, καυτό καλοκαίρι...

Τα μέτρα ανακοινώθηκαν κι εγώ δεν έχω διάθεση ούτε να σχολιάσω ούτε τίποτα... Τι να πω που δεν το έχω ξαναπεί εγώ ή κάποιος άλλος; 

Η δουλειά έχει αυξηθεί πολύ και έχει γίνει πολύ πιεστική... Δουλεύω περισσότερο από ποτέ, βγάζω περισσότερα από ποτέ αλλά είμαι ίσα βάρκα ίσα γιαλό... Τώρα με την μείωση του αφορολόγητου και τους νέους φόρους φοβάμαι ότι η βάρκα θα βάλει νερά... 

Είναι πολύ σκληρό να βλέπεις τα όνειρά σου να καταρρέουν... Όταν παντρεύτηκα, σχεδίαζα να αγοράσω ένα δικό μου σπίτι, τώρα κάτι τέτοιο μοιάζει πια πολύ δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο... Υπάρχει και η καβάντζα μιας μικρής οικογενειακής περιουσίας αλλά δεν θέλω να βάλω τη ζωή μου στα καλούπια που έφτιαξαν άλλοι για τη δική τους...

Νιώθω συνυπεύθυνος για ότι γίνεται... Όχι γιατί "μαζί τα φάγαμε", αλίμονο ούτε κοκαλάκι δεν γλείψαμε, αλλά γιατί επαναπαύτηκα και δεν αντέδρασα όταν οι μύγες ήταν πιο παχιές... Τώρα ψάχνω το σθένος να σηκωθώ από την καρέκλα μου... εγώ και μια κοινωνία ολόκληρη...

Μακρύ, καυτό καλοκαίρι... Αυτή η έκφραση μου ήρθε στο μυαλό σήμερα... Ίσως να φταίει η κινηματογραφική μου παιδεία...